เคยได้ยินอยู่เนื่องๆ ในเรื่องสายสัมพันธ์ของไทยและจีน ว่าเป็นประเทศบ้านใกล้ เรือนเคียง และมีการติดต่อทำการค้าขายกันมานมนาน ทำให้เกิดการอพยบ ย้ายถิ่น ข้ามชาติ สับสนปนเปจนเกือบจะกลายเป็นพี่น้องกันจริงๆ ภาษาจีนบางคำยังนำมาใช้เรียกกันแบบตรงๆ คำ เช่น จากสมัยก่อนมีการค้าระหว่างไทยและจีน ซึ่งจะใช้ทางเรือกันเป็นจำนวนมาก จึงมีภาษาจีน เช่น คำว่า “อับเฉา” คือการใช้วัสดุเพื่อช่วยในการถ่วงดุลน้ำหนักของเรือ ซึ่งเราก็เข้าใจกันตลอดมา และยังเรียกกันต่อๆมาอีกด้วย นั้นนับว่าเป็นภาษาจีนอาจจะคำแรกๆ ที่คุ้นเคยกันก็ว่าได้ และเมื่อมีการพัฒนาทางการค้า เศรษฐกิจ การเมือง การสื่อสาร การคมนาคมที่สะดวกมากยิ่งขึ้น ก็จะได้พบเห็นภาษาจีนพื้นฐานที่ใช้กันจนแทบจะติดปากคนไทยกันแล้ว เช่นการกล่าวทักทาย ภาษาจีนก็จะเป็นหนี่ห่าว ซึ่งคนไทยเราก็รู้กันดี ภาษาจีนว่า เหล่าซือห่าวเราก็จะเข้าใจกันดีว่าหมายความถึง ***คุณครู/อาจารย์ การกล่าวขอบคุณในภาษาจีนก็คือเซี่ยเซี่ย หมายถึงขอบคุณ หรือ ตัวเซี่ยคือ ขอบคุณมาก นั้นเป็นแค่ส่วนหนึ่งของคำในภาษาจีนที่คนไทยเราคุ้นชินกัน จนแทบจะเรียกได้ว่าติดปากคนไทยกันก็ว่าได้

นอกจากเรื่องของภาษาจีนและการรับแปลภาษาจีนที่ใช้กันในบ้านเรากันอย่างกว้างขวางแล้ว ยังมีวัฒนธรรมเรื่องของอาหารการกินที่ไทยเราได้อิทธิพลจากจีนมาเป็นจำนวนมาก อาหารจีนเข้ามามีอิทธิพลต่อคนไทยเป็นอย่างมาก ทั้งในเรื่องของความอร่อย บำรุงสุขภาพ เช่นหมานโถวหรือหมั่นโถว นั้นเป็นภาษาจีน แต่คนไทยเราก็เข้าใจกันดีว่าเป็นอาหารแบบไหน มีรสชาติยังไง หรือภาษาจีนเรียกซาลาเปา เราก็เข้าใจกันกันดี ว่าเป็นของงว่างรสเลิศที่เสิร์ฟตอนร้อนๆ จะได้ทั้งความนุ่ม หอม อร่อย มีให้เลือกทั้งไส้หวานและไส้เค็ม นั้นเป็นเพียงแค่อาหารที่เรียกทับศัพท์กับภาษาจีนเลย แต่ยังมีร้านอาหารที่เป็นของแท้ ดั่งเดิม และสืบทอดต่อๆ กันมา จนมีร้านอาหารจีนเกิดขึ้นมาอีกมากมาย

อีกเรื่องที่เป็นเรื่องสำคัญมากๆ ในเรื่องมงคล การอวยพร การขอพร การไหว้เคารพบรรพบุรุษ ซึ่งเป็นธรรมเนียมของจีน และยังมีคำมงคลของภาษาจีนที่นำตัวหนังสือมาเขียนด้วยสีทอง จนกลายเป็นของขวัญ ของฝากที่มีค่าของคนไทย เราจะเห็นตัวหนังสือสีทองบนกระดาษสีแดงได้ตามผนังบ้าน โต๊ะบูชาของบ้านโดยทั่วๆ ไป